ارزیابی ژن های حدت (آئرولیزین، الاستاز و لیپاز) در بیماری زایی باکتری آئروموناس هیدروفیلا در ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

آئروموناس هیدروفیلا عامل بیماری سپتی سمی هموراژیک در ماهیان آب شیرین مخصوصاً کپورماهیان می­ باشد. این باکتری تحت تاثیر چندین فاکتور، ایجاد بیماری می­ کند که مکانیسم­ های ایجاد بیماری توسط این باکتری ناشناخته است. ژن های حدت مهمترین فاکتور بیماری­زایی در باکتری آئروموناس هیدروفیلا می­ باشند. در این مطالعه 30 جدایه باکتری با روش­ های بیوشیمیایی رایج و ردیابی ناحیه ژنی 16S rDNA از طریق PCR به­ عنوان آئروموناس هیدروفیلا شناسایی گردید. بعد از تایید 30 جدایه، تشخیص و بررسی ژن­ های حدت (آئرولیزینaerA، الاستازahyBو لیپازLip) با پرایمرهای اختصاصی هر ژن در آئروموناس هیدروفیلا صورت گرفت. بیشترین فراوانی (%70) متعلق به ژن الاستاز بوده و ژن آئرولیزین نیز کمترین فراوانی را (53/3%) نشان داد. براساس وضعیت حضور این سه ژن حدت با روش PCR، هشت الگوی ژنی مختلف برای جدایه ­های باکتری حاصل گردید، به­ نحوی که الگوی ژنی lip+/ahyB+/aerA+ از بیشترین فراوانی (33/3%) و الگوی ژنی lip+/ahyB-/aerA+ از کمترین فراوانی (3/3%) برخوردار بود. پس از چالش بچه ماهی­ های کپور معمولی با آئروموناس هیدروفیلاهای دارای هر یک از 8 الگوی ژنی مختلف میزان تلفات در گروه ها مشخص گردید. بیشترین تلفات در بچه ماهی های تزریق شده با الگو­های ژنی lip+/ahyB+/aerA- و lip-/ahyB+/aerA+ نسبت به دیگر گروه­ ها و گروه کنترل مشاهده شد. در ماهیان تلف شده علائم تیرگی بدن، کوتاه شدن سرپوش آبششی و خونریزی پتشی در ناحیه شکمی و مقعد مشاهده شد. این نتایج نشان می­ دهد که ژن­ های حدت (آئرولیزین، الاستاز و لیپاز) بیماری زایی باکتری آئروموناس هیدروفیلا را افزایش می­ دهند. در این میان ژن الاستاز می­ تواند از اهمیت بیشتری در بیماری­ زایی جدایه­ های آئروموناس هیدروفیلا در آبزیان برخوردار باشد.